Noorder eiland #2

15 (of 16) december – Bay of plenty
Het heeft vannacht niet meer veel geregend en we konden goed weg komen. Niet voordat we de wandeling van ruim 2 uur naar Wenthworth Falls gemaakt hebben. Een wandeling langs de rivier, berg op en af, tot uiteindelijk bij de waterval van 50m hoog. Een geweldig uitzicht naar de waterval en met 2 minuten lopen stonden we bovenaan, konden we ook mooi de vallei inkijken. Eenmaal terug op de campsite hebben we de spullen ingepakt en zijn we gaan rijden richting Tauranga. Bij het shoppingcentre van Bethlehem zijn we gestopt voor een goeie kop cappuccino, blueberry muffin en wifi ;) vanaf hier gekozen voor de optie otto-irene-nz.waarbenjij.nu Na een volledige update met de buitenwereld verder de bay of plenty ingereden.
Een nieuwe regio en we zijn de tel al kwijt.. Weten nauwelijks of het zondag of maandag is (inmiddels dus al weer dinsdag) en we zijn er bijna zeker van dat het 16 december is ;) het vakantiegevoel zit er dus heel goed in! We dachten door te rijden naar Rotorua of Whakatane, maar we zijn niet verder gekomen dan Mount Maunganui. We hadden geen zin meer om te rijden en het weer was redelijk dus kozen voor een camping met iets meer comfort. Voor een dollar extra voor de nacht hebben we een heerlijk uitzicht op de zee gehad, die op nog geen 100m van onze voorruit ligt. Een heerlijk complex 50 meter de andere kant op, waar we van alle gemakken voorzien zijn (keuken, eettafels etc). Onze duitse buren hebben ons even geholpen met het opladen van de tablet en de verhalen kunnen weer genoteerd worden! Planning voor vandaag: Mount Maunganui beklimmen en daarna naar Rotorua rijden om een vulkaan te bekijken!
Na een tip van de campingbeheerder zijn we de wandeling gaan maken, welke meer dan de moeite waard was! Een 360 graden view over de oceaan, het land, de haven en de kustlijn. Mooi om te zien en een flinke klus om te beklimmen, dus ook de fitness weer gehad! Hoewel het langer duurde dan gedacht, zijn we alsnog naar Rotorua gereden, de vulkaan is veranderd in geisers / warmwaterbronnen van Hells Gate. Leuk om te zien, smerig om te ruiken, maar de $35 p.p. was wel wat aan de hoge kant.. Daarna op aanrader van Jay (de meneer bij de kassa) naar een DOC camping gereden, welke ‘een beetje uit de route’ lag. Uhu… nou iedere vakantie kent ups en downs, de weg hiernaartoe was echt een down! Eerst door de ghetto Kawerau gereden, vervolgens een privéweg (kost je ook weer 5 dollar) en dan verwacht je privéwegen zijn niet lang… nou een dik half uur over shitwegen rijden, het kan ;) maar we zetten door! We hebben van ons eten een feestmaal gemaakt (slecht oplosbare) tomatensoep uit pakje en budget noodles (SUPERRRRRDELICIOUS!). Nu op tijd naar bed en morgenvroeg de waterval bekijken. Ps. Uitzicht over het meer met ondergaande zon is wel heerlijk!
17 December – Lake Tarewara
Het was weer een nacht op een DOC camping, prima te doen.. ..zolang je de volgende ochtend niet wakker wordt met regen. De regen is de grote tegenspeler van een DOC campsite, omdat je dan meteen onder afdakjes moet leven, proberen te koken en ook nog eten. We hadden ons gisteravond goed voorbereid op een lange dag (ontbijt + lunch al gesmeerd, op tijd naar bed, wekker op tijd), maar wakker worden met de regen gooide eigenlijk roet in het eten en daarom hebben we de plannen lekker bijgesteld. De tablet mocht voor het eerst aan om naar een serie te kijken en we zijn van start gegaan met The Blacklist season 2. In plaats van op tijd op pad te gaan, zijn we tot 12 uur in de auto gebleven en zijn we pas daarna naar Tarewara Falls gegaan. Hoewel het regende, zijn we er redelijk droog vanaf gekomen en hebben we een prachtig uitzicht gehad op de waterval! Deze waterval kwam uit de rotsen, aangevoerd door een ondergrondse rivier. Na deze korte route zijn we via die ellendig lange weg weer terug gereden naar de ghetto van Kawerau en vervolgens door naar Rotorua. Een warme chocomel van de Starbucks kan een mens toch goed doen ;) even bijgepraat met landgenoten die het noordereiland aan het rondtrekken waren, om vervolgens ons weer even te belonen met een top10 camping in Rotorua. Mooi schoon, van alle gemakken voorzien EN een zwembad die we zo maar eens even gaan uitproberen. Natuurlijk met water met vulkanische stoffen erin, wat erg goed is voor het lichaam. Na een plonsje in het water en een verfrissende douche snel weer brood smeren en morgen proberen wat we vandaag wilden doen!
18 december – Taupo
Een mooie rit voor de boeg, Taupo it is! Een makkelijke route, over grote wegen, dat mag ook wel een keer. Helaas is de radio op dit lange stuk voor het eerst een gemis, want deze wil het op de een of andere manier niet doen. Stiekem dan maar even de oortjes delen en een muziekje op, immers moet iedere vakantie een vakantienummer hebben en die hebben we nog niet! (In Wellington rijden we wel even langs Jucy om te vragen of ze er iets aan kunnen doen). Na ruim een uur zijn we uitgestapt bij een lokale honingshop, waar we hard werkende bijtjes achter een glas konden bekijken en zelf een beetje smikkelen van verschillende soorten honing (en nog gratis ook! :P ). Vanuit de honing naar Huka Falls – een adembenemende ‘waterval’ wat meer een grote dumpgoot is van het ene meer naar de andere rivier. Er gaat hier een hoeveelheid water doorheen, wat ongeveer gelijk staat aan 5 olympische zwembaden, PER MINUUT. Voor de lokale mensen: Het wedstrijdbad van de warande, of alle baden bij de randoet, x5 per minuut. Ik weet nog dat wij het zwembad gingen vullen met de waterslangen, dat duurde maar 3 dagen… Vanuit hier was het een kleine 15 minuten doorrijden naar het centrum van de stad. Een groot, levendig park vormt ons uitzicht vanaf de parkeerplaats. Waren de parken in Nederland ook maar zo, kunnen we nog wat van leren. Speelplaats voor de kinderen (inclusief schommelstoel voor rolstoelers), groot schaakspel, kleine auto’s over een baantje voor de kids en veel gras om te relaxen. Sowieso kan de aankleding van Nederland nog veel leren, want iedere afvalbak, electrisch huisje of kale muur is hier teniet gedaan met kunst. Na een sociale update in The Coffee Club is het tijd om naar onze DOC campsite te rijden en op tijd het bed in te duiken. Morgen staat er een wandeltocht gepland over de bergen, waar we een kleine 8 á 9 uur mee bezig zullen zijn. Onder de filmfanaten: Our Journey will take us to the fire of Mount Doom ;)
19 december – Mount Doom
Het zou de beste dag van de week worden! Wekker om 6.00, zodat we op tijd op de parkeerplaats staan voor de bus, kwart voor 8 met het busje en tegen half 9 kon de tocht beginnen. Met een beetje miezer gingen we ervoor, het zou wel opklaren joh! Dat viel vies tegen! Deze berg maakt zijn naam waar, want het was echt Doomsday! De wind begon harder en harder te blazen en er viel steeds meer regen uit de lucht. Hoe hoger en steiler we gingen, hoe erger het werd. Daarnaast was het zicht maximaal 50 meter, helaas! De tocht echter, hoe zwaar die ook was, was het waard! We wilde de tocht naar de hoogste top wandelen, maar door het slechte weer zijn we daar van af geweken. Het zou ons geen uitzicht opleveren, enkel nog meer water in onze kleren en schoenen. Net over de top, waar het parcours voor 95% alleen nog maar bergafwaarts zou gaan, zijn we beloond (net als vele anderen) met een mooi zicht op de blue lake. Tijdens de afdaling dacht de zon dan toch even een paar steken te geven. Meteen fel, warm en ervoor zorgend dat de mist verdween, dus konden we toch nog even mooi kijken naar de meertjes in de kraters. Zo snel als de zon kwam, zo snel ging hij ook weer weg. De laatste momenten op de berg zorgden ervoor dat Mount Doom nogmaals goed in ons geheugen zal blijven. Weer liet de zon even zien en trok de mist op, om plaats te maken voor het geweldige uitzicht van de actieve, maar slapende vulkaan. Twee grote rookpluimen uit de kraters op de berg naast je, terwijl je als een verzopen katje naar beneden loopt, adembenemend! Waar veel mensen stopten voor een lunch / plaspauze bij een hutje, kozen wij ervoor om lekker door te lopen naar beneden. De laatste 3 kwartier door een soort heidelandschap en daarna nog 3 kwartier door het bos. Na iedere boom hoopten we de parkeerplaats te zien en eindelijk beneden scheen het zonnetje weer een beetje. Snel de natte spullen lekker uit en even 5 minuten genieten. De tocht van 19 km, van 200 meter, naar 2200 meter hoogte en weer naar beneden aan de andere kant hebben ons weer een geweldige ervaring rijker gemaakt. Na nog even 120 km westwaarts te zijn gereden naar Wanganui belonen we ons met een gezellige camping om goed uit te rusten. We hebben gelijk van het mooie weer en de faciliteiten gebruik gemaakt om de was lekker uit te hangen. Ook een welverdiende pasta gekookt en gegeten op de mooie veranda van de camping.
20 december – Wanganui
De vermoeidheid van de tocht van gisteren zit er goed in. We hebben redelijk goed geslapen op de mooie camping en na een klein gesprekje met de eigenaar mochten we wat langer blijven, zodat we even rustig op kunnen starten. Heerlijk! De schriftjes even bijwerken, de route op de kaart tekenen, plonsje in het zwembad, douchen en naar het centrum toe! Het duurde even voordat we een goeie parkeerplek gevonden hadden, maar dan mogen we wel heel de dag staan! De kerstmarkt is hier aan de gang, het lijkt wel Hemelvaartsdag in Den Hout, maar dan een tikje kleiner. Bijna aan het einde staat een klein Nederlands kraampje, met een meneer die in ’78 naar hier is verhuisd. Zijn kraampje had helaas geen chocolade hagelslag meer, maar we hebben wel lekker peperkoek weten te bemachtigen! Hierna zijn we het informatiecenter ingelopen en zijn we best lang blijven hangen. Saskia, de vrouw achter de helpdesk, kwam uit Nederland.. Een makkelijke klik en nog makkelijker vragen naar wat en waar we naar toe kunnen. Ze heeft het een en ander vertelt en we zijn daarna op pad gegaan. Van de mooie kraampjes naar een lokaal tentje, even rustig eten en drinken. Het uitzicht bekijken vanuit de toren hier was geniaal, het is namelijk een van de twee liften van de wereld die niet in een gebouw zijn, maar in een berg. De hal naar de lift toe, zo’n 200 meter lange tunnel, was een walhalla als het gaat om echo speelparadijs! Na het mooie uitzicht, een korte boodschap om vervolgens de rivier op te rijden en 1.5 uur genieten van het uitzicht en een aantal stoppunten met bezienswaardigheden. Aan het einde van de rit onze camping; de eerste waar we niet hoeven te betalen! Want er staat nergens een geldbox en er staat nergens dat we niet mogen kamperen op de kampeersite, een gelukje dus. Bij het eten onder het afdak aangeschoven bij twee Duitsers… Die waren vandaag de berg opgegaan die wij gisteren gedaan hebben. Hoewel het weer vandaag veel slechter was voorspeld, mochten hun wel het geluk hebben van geen regen, lopen in korte broek en shirt en het gewenste uitzicht hebben… Maar goed, wij hebben een mooie kaart gekocht van de berg en we doen het daar wel mee. Nu folders en boekjes sorteren. Bij elk informatiecentrum nemen weer wat mee wat ons leuk lijkt, maar inmiddels puilt de deur van de auto uit. Dus even herschikken en bekijken wat mag blijven en wat gaat dienen als papier om mogelijk in de toekomst proppen te maken voor in de schoenen wanneer het nodig is. Morgen de echte levende kiwi’s bekijken!
21 december – Palmerson North
We hebben nog even zitten denken, maar we hebben toch echt een dag ‘over’ voor we in Wellington moeten zijn.. Is niet erg, maar wellicht hadden we die liever in de Coromandel of de Bay of Plenty willen spenderen, want hier is helaas niet superveel meer te doen. We schuiven de kiwi’s een dagje op om vandaag naar Palmerson North te gaan. Een redelijke stad en alvast een beetje rondkijken of we nog iets moeten kopen op boxing day (jullie tweede kerstdag). Schoonmoeders had weer eens gelijk, de lokale bibliotheek heeft een wifi, maar helaas doen ze ook hier aan bezuinigingen, want de parkeerplaats haalt die maar bij vlagen. De berichtjes wel kunnen lezen en vooruit, die naar moeders er nog net uitgekregen voordat hij uitviel. Vanuit Palmerson North doorgereden naar Woodville. We vroegen ons af waarom het niet in het boekje stond. Nou, we weten het! Het is echt een slapend stadje waar weinig te doen is. Mogelijk ook omdat het zondag is.
De campsite die we voor ogen hadden ligt midden in het dorpje, naast de sportschool en had net zo goed een extra stuk weide van de schaapjes kunnen zijn. Gelukkig zijn we niet alleen, dat scheelt. De lokale gekke Bertus staat hier vandaag ook, zodat hij zich weer een keer kan wassen en zijn attributen op kan laden, vanaf morgen gaat hij met zijn camper weer de bossen in. (Wat een vent hey!) We hebben vandaag de tijd genomen voor het eten (kip tandoori, zonder kip en met een stoplicht paprika) en hebben daarna eens goed de afwas gedaan met warm water uit de douche, want gisteren in het pikkedonker waren we nog wat plekjes vergeten. Morgen een beetje uitslapen en dan op weg naar de kiwi’s en een DOC campsite!
22 december – Mount Bruce (kiwidag!)
Nou, de camping met de minste waardering qua omgeving tot nu toe, krijgt toch een pluspunt vanwege de lekkere douche! Voor de faciliteiten zit hij met prijs en kwaliteit erg goed. Fris kunnen we op pad gaan naar de eerste echte levende Kiwi’s. Het Kiwihouse Pukaha ligt langs de weg van Woodville naar Masterton aan de voet van Mount Bruce. We stappen binnen en kunnen nog net meegenieten hoe de Tautura voorzien worden van een sprinkhanenlunch. Deze beestjes zijn in onze ogen gewoon hagedissen of leguanen, maar hier worden ze gezien als de afstammelingen van de dinosaurussen. Maar daar kwamen we natuurlijk niet voor, wij komen voor het kiwiverblijf dat om de hoek ligt. Eenmaal gewend aan het donker (kiwi is namelijk een nachtdier), lopen we zijn verblijf in en turen in een donkere kamer naar een donker verblijf met hier en daar een rode lamp. Het lijkt wel een beetje op een fotografie kamer.. Ze hebben er twee rondlopen, een bruine en ook een witte. De witte is de enige van de wereld en erg uniek in zijn soort. Het is geen albino, maar heeft bijzondere genen dat ze weinig pigment aanmaakt. Schattige beestjes, lijf zo groot als een voetbal, plak er 2 pootjes onder en een onhandig grote snavel en het wroeten in de aarde kan beginnen. Foto’s hebben we geprobeerd te maken, maar het was haast onmogelijk. We knippen ze uit de folder voor in ons plakboek. Na een aantal minuten staren naar de witte, hebben we in het verblijf ernaast de bruine gevonden, Turbo, maar helaas deed hij zijn naam geen eer aan. Hij liep ook maar wat te scharrelen, meer niet, maar toch schattig. Eenmaal buiten zijn we een rondje gelopen langs nog wat bijna uitgestorven vogels en hebben de alen nog even op de bodem van de rivier zien liggen. Vervolgens zijn we aan de wandeling begonnen langs het park, die ons in een ruim uur naar de top van Mount Bruce brengt. Het uitzicht boven is werkelijk waar adembenemend. Je zit lekker op een bankje uit te rusten van je inspannende loop, terwijl het zonnetje lekker brand in je gezicht. Voor je ligt de weg waar je langs vandaan kwam en waar je straks naartoe gaat, maar daar weer achter stijgt het landschap weer, tot een mooi schouwspel van bergen en wolken. Lekker om hier even uit te rusten, voor je weer een eind naar beneden moet. Eenmaal beneden hebben we nog even bij de eet-show gekeken van de Kaka’s (en nee het is niet de aap van Milan, maar een vogelsoort). Ze noemen deze beesten de clowns van het bos en niets is minder waar. Ze spelen met elkaar, met het bezoek, met het eten en vliegen heen en weer en poseren even voor je camera.
Na de lunch nemen we nog snel een kijkje bij de Kiwi’s, voordat we verder rijden naar Masterton. We doen nog even snel onze boodschappen en rijden door naar een DOC camping in een dal tussen twee bergen. Een grote DOC campsite, plek voor 150 tenten, nog lang niet vol (maar wel voller dan we tot nu toe gezien hebben). Het lijkt wel een beetje op ons plekje in Frankrijk samen met Noor en Stefan, alleen is Steef er nu niet om dammen mee te bouwen en zit er geen gat in de berg waar we naartoe kunnen klimmen. Het uitzicht is echter nog mooier dan toen en de rivier nodigt nog meer uit, misschien lukt het ons hier een mooie foto te schieten voor in ons nieuwe huis aan de muur. Dat plaatje proberen we morgen te schieten, nu eerst, na een heerlijke dag, slapen!
23 december – Mount Holdsworth
Een mooie dag, lekker uitslapen en een goeie wandeling maken. De tocht is goed te doen en we bereiken een adembenemend uitzicht aan de top. Na een banaan en een vol flesje water krijgen we gezelschap van twee Nederlanders en maken we nog even een praatje. Ze gaan de dagtramping doen en wij gaan de weg weer terug naar beneden, lekker op het gemakske. Na de wandeling toch maar even terug gereden naar Masterton, even langs de winkeltjes slenteren en een cappuccino scoren (met wifi!). Dus zodoende kunnen we vanuit Nieuw Zeeland nog even een kerstwens sturen naar jullie.