Zuidereiland #3

6 januari – Millford Sounds
Half 8 opstaan, snel aankleden en lekker doorrijden naar Millford Sounds! Een van de mooiste delen van Nieuw Zeeland, van wat we horen en gelijk hebben ze! De rit naar de bestemming viel in het begin tegen, maar vanaf de tunnel is het geweldig! We zijn net op tijd (11:00) om ons aan te melden, maar een Frans gezin wat voor ons staat heeft de zaakjes niet op orde. Uiteindelijk is de rij zo lang geworden dat het geduld van onze Chinees – Nieuw Zeelandse medewerkster op is. Nadat ze eindelijk geholpen zijn, kon ze zelfs nog aan ons vragen in het Nederlands: alles goed? Maar daarna kon ze ook heel mooi in het Engels zeggen: pier 5, right NOW! Dus wij lekker snel de boot op en helemaal klaar voor de trip. Een ruim 2 uur durende trip langs de fjorden, bergen die op de lengte van 2 voetbalvelden van waterniveau naar 1690 meter hoog gaan, lieve zeehondjes op de rots en knetterende watervallen, wat een tocht! Op de terugweg zijn we na de tunnel uitgestapt. Op eigen initiatief zijn we over de rotsen de berg op gelopen, tot we op het ijs stonden! Net voor de waterval stopt ons avontuur, omdat het gat te groot is om overheen te springen. Een heerlijke tocht, met een geweldig uitzicht, hebben we toch een beetje een gletsjer gevoel gehad! Nu lekker op Gun’s Camp camping, waar de sandflies voor het eerst hun verschrikkelijke bestaan waarmaken. Snel de deur dicht, op vliegenjacht en slapen!
7 januari – Key summit
Vanmorgen voor 10 uur de camping alweer vertrokken. Een kleine 5 kilometer rivier opwaarts zijn we uitgestapt voor een kleine loop (half uurtje) naar een gigantische stroomversnelling. Een kleinere versie van Huka Falls, maar dan in een mooiere setting. Daarna door gereden naar Key Summit, een loop van 3 uur naar de top van een berg die uitkijkt over de vallei. Een kleine 10 minuten na de start blijkt het Nederlands stel achter ons te lopen, dat ook bij ons in het vliegtuig zat en die we heel even gesproken hebben op Hong Kong Airport. Na deze 10 minuten zijn we gezellig samen doorgelopen en hebben we de vakantieverhalen weer lekker uitgewisseld. Wij waren niet de enige met slecht weer, dat is dan een goeie troost. Na de gezellige tocht ging ieder weer zijn eigen kant op en zijn we terug gereden naar Te Anau voor boodschappen en avondeten. Bij de boodschappen onze Duitse vriendjes van het Noorder eiland weer gezien. Het avondeten bestond uit pizza bij een gezellig tentje in het centrum; extra gezellig omdat ze de ice tea voor gewone thee aanslagen (goedkoper) en een pizza niet aangeslagen hebben, dus voor 26 dollar goedkoper kunnen eten. Overigens was de ice tea de lekkerste die we ooit op hebben! Na het eten zijn we doorgereden naar Winston, waar we nu aan de rand van de golfbaan staan met nog een andere camper. We kunnen wanneer we willen het clubhuis inlopen voor een lekkere douche of een schoon toilet, weer een mooie campspot dus! Morgen het zuiderlijkste puntje van het eiland opzoeken en daarna hopelijk pinguïns opzoeken!
8 januari – Invercargill
We verlaten de golfbaan in de ochtend om door te rijden naar Invercargill, de zuidelijkste ‘grote’ stad van het land. De Isite heeft ons geholpen om onze plannen wat bij te zetten, maar meer bijzonders had het dan ook niet echt. We zijn erachter gekomen dat we niet gaan fietsen over de treinrails in Alexandra, want 100eu p.p. voor fietshuur gaat toch echt te ver! In plaats daarvan hebben we maar een trip met de dolfijnen geboekt (althans, we staan op de wachtlijst, maar grote kans dat die wel doorgaat). Voor nu vanuit de laatste grote stad naar het zuiden, waar we niet meer verder kunnen – Stirling point. We maken een kleine wandeling en vervolgen daarna de weg noordwaarts langs de oost ocean road. Het natuurlijk geweld komen we tegen, wanneer we een rustige vuurtoren bezoeken. We stonden op het punt om te gaan en Irene zei al een paar keer, dikke zeeleeuw ga eens wat doen.. ..nou toen de tweede erbij kwam begon het gevecht dus zaten we mooi eerste rij! Geweldig om te zien en onwijs grappig hoe we daarna van het strand afgedwongen zijn, omdat hij alle zon wilde hebben. Na een plek op de camping gevonden te hebben bij Curio bay, lopen we nog even naar de zeldzame yellow eye pinguïn (die uit happy feet) die toevallig over het strand waggelt. Bij de camper maken we nog even een plannetje voor de komende twee dagen.. morgen surfen! Yeah dude!
9 januari – Curio Bay
Na het aanpassen van onze plannen zouden we vandaag gaan surfen. Eerst nog even op en neer rijden naar Cathedral Cave! De naam zegt het al; een grot wat op een kathedraal lijkt en nog een mooie ook! Daar zijn we begonnen aan ons stranddagje en eenmaal terug op de campsite bij Curio Bay zijn we lekker verder gaan bakken, ook dat mag wel een keer. 16:15 is het eindelijk zover, alle badgasten opgelet, wij gaan surfen! Wetsuit aan en na een snelle uitleg lekker het water in! Het is niet koud, want zo’n wetsuit is echt lekker warm! We komen redelijk goed uit de startblokken en komen al staand op een aantal golfjes en maken ze steeds groter en langer. Hier en daar dachten we ondertussen (hoopten we wellicht wel) dat we een vinnetje zagen van een dolfijn.. Toen de zee iets rustiger aan het worden was en iedereen op zijn board zat om een goeie golf te zoeken, bracht de eerste goeie golf 3 dolfijnen mee!! Ze speelden een beetje met de golven en iedereen liet ze lekker hun gang gaan, immers kwamen ze zo dicht bij, dat laat je niet snel schieten! Een paar keer flirten ze nog van dichtbij, maar daarna is de aandacht weer bij de golven. Toch een mooi moment dat we meegepakt hebben.. Maar omdat we de GoPro niet mee konden nemen bij het surfen, kozen we ervoor om na de les nog even snel terug te lopen naar het strand in de hoop wat te zien. Nadat ik een vinnetje gespot heb, ga ik met de GoPro het water in tot de navel en begin eigenlijk wat gekke hoge kreetjes uit te slaan.. (Daan zei namelijk dat ze daarop af kwamen, ze willen spelen). Met de camera in de aanslag en de gekke geluidjes op de achtergrond zwemt er 1 recht op me af, tot waar ik hem kon aaien! Wat een ervaring! Na een kleine 5 minuten heen en weer spelen is het tijd om afscheid te nemen, want surfen maakt hongerig.. Een simpele pastasaus met pasta zonder iets erbij is het simpele avondeten, voordat onze reis nog even doorgaat naar Papatoi, een dorpje net iets dichter bij Dunedin, zodat we morgen wat minder ver hoeven te rijden. Sweet dreams!
10 januari – Dunedin
Na een snelle opstart zijn we alweer onderweg naar Dunedin, de grootste studentenstad van het zuiden. Eenmaal aangekomen laat de stad zien dat het druk en levendig is, met veel mooie gebouwen en gezellige cafe’s en barretjes. We besluiten zelf een rondleiding te maken, want gidsen zijn hier een vermogen en echt superveel activiteiten zijn hier niet. Het is echt een stad en geen tourismedorp zoals Queenstown of Wanaka. We bezoeken de chocoladefabriek, het oude treinstation, de kerken, boys school, girls school en de local street art. Grote graffiti tekeningen op de kale saaie wanden van vervallen panden, iets wat ze overal zouden moeten doen! Na een goeie wandeling belonen we onszelf met een meter pizza, mooi om te zien en nog lekkerder om op te eten. We zaten echter nog niet helemaal vol dus de keuze was nog een stuk, of een toetje.. We kiezen voor twee toetjes en krijgen nog twee overheerlijke ijscakes te verwerken, zodat we goed vol zitten. We halen snel de auto (randje centrum) en rijden nog even naar de supermarkt om een van de laatste grote boodschappen te doen en parkeren hem dan dichterbij in het centrum, dan hoeven we in de nacht niet zo ver te lopen. Vanavond staat namelijk The Hobbit op het programma! De bioscoop is anders als in Nederland, beter, mooier. De zalen zijn wel iets kleiner, maar de stoelen zijn groot, draaibaar tafeltje erbij en grote beenruimte, dat je niet op hoeft te staan als iemand langs komt. De 3D brillen hoef je niet te kopen, maar moet je wel teruggeven. Dit zorgt er wel voor dat je betere, lekker zittende brillen hebt, in plaats van die kleine dingen van thuis. De film was een goeie afsluiter en we zoeken de auto om nog een stukje te rijden, voordat we diep in de nacht op een camping proberen aan te komen. Na een korte stop langs Baldwin street (steilste straat vd wereld: 20%) proberen we nog een uur door te rijden naar de camping. Hoewel ¾ van de reis uit mistbanken bestaat, redden we onze camping met iets meer dan een uur rijden. Het is laat, welterusten!