Zuidereiland #1

24 december – Wellington
Vandaag doen we het rustig aan! We kijken naar een geschikte looproute in de omgeving van onze camping en deze tocht brengt ons naar de top van een klein bergje tussen de grote bergen. Een mooie ochtendwandeling om de dag te beginnen met een temperatuur van 26 graden. Na de wandeling rijden we naar Wellington om twee dagen in luxe in het Ibis hotel te spenderen. Voor we inchecken rijden we langs het Jucy kantoor in de hoop dat ze onze radio kunnen fixen. De beste man denkt ons zo geholpen te hebben en hij duikt meteen de auto in. Niet lang daarna volgt er een collega en samen hangen ze in, op of onder de auto in de hoop de oorzaak te kunnen vinden. Helaas was deze niet te repareren, dus moeten we het zonder stellen. Het staat nu in ons dossier, dus de kans dat we in Christchurch een kleine tegemoetkoming krijgen is groot! Tijd om in te checken in het hotel! We zitten in room 121, een mooie hoekkamer op de eerste verdieping, waar we alles op straat in de gaten kunnen houden. We besluiten snel op te frissen en een ronde te gaan lopen op kerstavond. De cable car brengt ons naar de top en we krijgen een mooi zicht op Wellington. Het leek een beetje Hongkong in het klein, maar dan zonder gids en zonder hoge gebouwen. De afdaling is prachtig. We lopen door het park van Wellington, een groot uitgestrekte botanische tuin met verschillende ‘delen’. Ieder deel is begroeid met andere planten of bloemen en het is echt prachtig om doorheen te wandelen. Het einde brengt je bij het oude kerkhof, wat tevens een gekke, maar mooie route is. Tegen de klok van half 9 krijgen we toch best honger, maar het duurt even voor we een restaurant vinden die op kerstavond open is. We belanden bij een mooie bar tegenover de Notre Dam lookalike, waar ze buiten bier toevallig ook een hapje eten serveren. Het is hier gezellig druk met borrelende mensen. Een lekkere lamsrack voor Irene en een steak voor Otto. Kerstavond met een shirt op het terras, wie had dat gedacht!
25 december – Kerst in Wellington
Kerst in Nieuw-Zeeland, gek, surrealistisch, onwaarschijnlijk. Totaal anders als in Nederland, waar iedereen nog van alles doet, bezoekt of gewoon doorwerkt (sorry collega’s uit het casino). Hier in de straten van Wellington kun je een speld horen vallen. Ik kan een 360 view maken midden op het kruispunt, er is toch niemand… Na een lekker ontbijt (eindelijk croissants en muesli!) lopen we naar een van de weinige dingen die wel open is: het Te Papa museum. Een groot gebouw van 5 verdiepingen over geschiedenis, kunst, geschiedenis en nog meer kunst (ja ook deze uitstapjes missen niet op deze reis!). De onderste 3 verdiepingen zijn het meest interessant, we kijken terug naar de vele veranderingen van het land door de jaren heen. De oorlogen, conflicten en de vele natuurrampen die de geschiedenis van Nieuw Zeeland kent. Voor een compleet overzicht verwijs ik jullie graag naar hun website. Het avondeten… waar eet je in hemelsnaam met kerst in Wellington? Ieder hotel heeft zijn restaurant wel open, maar om nu de jackpot te betalen voor een – in mijn ogen – normaal diner, dat zien we niet zitten. We gaan het toch proberen, uit eten op eerste kerstdag. Na een aantal lege straten komen we aan in Cuba street. De straat waar normaal zoveel te beleven is, is ook uitgestorven. Passeren we de lokale Thai en YESSSS! Ze zijn open! We bestellen aan de kassa en zoeken een plekje in de toch drukke toko! De man achter de kassa is een jongen, begin 20, die toevallig vorige week nog in Amsterdam was.. De connectie was al snel gelegd en het korte contact dat we hadden (2 minuten max.) was toch aangenaam en komisch. Hij werkt wel hard, want kassa, uitserveren, schoonmaken en hier en daar praatjes maken, dat moet je ook maar kunnen! We bedanken hem nogmaals achteraf, voor het kerstdiner en wensen hem een fijne kerst! Eenmaal terug op de kamer is het tijd om even vooruit te plannen en te kijken hoe we het Zuidereiland in willen gaan vullen. 3 dagen hier, 4 dagen daar… dat horen jullie nog wel ;) Na een ruwe 18 uur onafgebroken bestanden overzetten is gelukkig de inhoud van de GoPro nu veilig gesteld op de harde schijf, de camera wil nog niet, dat komt wel later. We besluiten te gaan slapen en ons klaar te maken voor de overstap van hotel terug naar camper.
26 december – Boxing Day!
Wekker vroeg, tassen pakken en ontbijten! Na het ontbijt even met het thuisfront skypen in de lobby van het hotel. Anders staan die computers daar ook maar niets te doen. Leuk jullie allemaal weer even gezien en gesproken te hebben, geniet van je kerst en daarna weer hard aan het werk hè. Wij plakken er nog even wat langer achteraan! Het is Boxing Day in Nieuw Zeeland – korting, korting en nog eens korting in bijna iedere winkel die open is. We scoren hier en daar wat kleren en souvenirs. We voorzien ons even van niet-Nederlandse kledij, weer eens wat anders! Om 13.00 hebben we afgesproken wat te gaan drinken met 2 gasten uit het casino. Haar dochter werkt in Wellington en ze waren toevallig ook op bezoek, dus konden we even buurten. Lekker even verbranden in de zon – oeps! Dit heb je nauwelijks in de gaten in ‘windy Wellington’, wat de bijnaam van de stad is. We hervatten een kleine 1.5 uur later de reis door de winkels en besluiten in plaats van vanavond op de boot, nu maar wat warm eten te scoren. Toen de lokale turk ons niet kon voorzien van een warme pizza en de Thai om de hoek zat, zijn we onze vriend van gisteren weer op gaan zoeken en hebben weer een overheerlijk bord Chicken Noodle op, wat aardig in de buurt kwam van kip Siam. Na een kleine 5 minuten aan tafel staat er ineens een cadeautje op de tafel! Een Thaise pannenkoek van bladerdeeg achtig spul met een bakje kerriesaus, gekregen van onze vriend. Hij vond het mooi dat we er weer waren en bleef gezellig even kletsen! Helaas was na deze maaltijd het afscheid daar, maar ik heb beloofd om Daan langs te sturen voor goed eten. Onderweg naar de auto komen we de mensen tegen die achter ons in het vliegtuig zaten. De dochter heeft nog steeds het woord en is de baas van de club denken we, want haar wil is weg! (voor de rest was het gesprek wel gezellig hoor). Zij hadden een hele mooie dag op de Tongario Alpine track, met jaloersmakende heldere foto’s van het uitzicht op de berg. We namen afscheid na de uitwisseling van onze verhalen en wij zochten de auto op om naar de Ferry te rijden.
Zuidereiland wacht op ons, de Ferry niet. De minicruise, zoals sommigen zeggen, is niet gelogen. De heerlijke zon op je gezicht, terwijl je wacht dat je de haven uitgaat. Zodra je echter de eerste bocht maakt, ben je nog net niet van het dek geblazen! Het land achter je laten en de volgende bestemming in de verte al weer zien. Helaas voor ons geen dolfijnen langs de boot, hopelijk later in onze reis. Wanneer we in de buurt komen van Picton varen we tussen de fjorden door naar onze eindbestemming. Het is inmiddels al donker geworden en ook de ondergaande zon achter de bergen en het water was geweldig om te zien (daar komt nog bij dat onze mensen uit het vliegtuig een boot later hadden en dus weinig zien, staan we weer quitte). In het donker weten we de weg te vinden naar een DOC Camping tussen Picton en Nelson en bouwen snel ons huisje om tot een slaappaleis. Geen idee in wat voor omgeving we morgen wakker worden.
27 december – Nelson
We zijn ontwaakt door de zon, die heerlijk op de auto aan het branden is, op een groot grasveld aan de rand van een bos met bergen in de verte. Na de ochtendcirkel is het tijd om rustig naar Nelson te rijden, een mooie bergetappe van de 3e categorie. Nelson is een levendig dorp, waar we eerst maar eens een goed ontbijt gescoord hebben, alvorens we de lokale economie stimuleren door weer kleding mee te nemen! Bij de I Site hebben we geprobeerd nog een hut te bemachtigen om een meerdaagse kajak tocht uit te voeren, maar helaas was het al volgeboekt tot half januari. Een overnachting op een camping kan daar niet, want we hebben geen tent. Maar een goeie dagtocht kunnen we er ook van maken! We rijden van Nelson naar Richmond voor boodschappen en helpen onze eerste lifter een eindje op z’n weg. Carlos uit Uruguay is op weg naar het zuiden en jaagt op het kersenseizoen. Goeie kerel met een vlotte babbel. Dus weer even vermaak voor ons. Net buiten Richmond zetten we hem af en gaan wij boodschappen doen. Onze overnachting van vanavond brengt ons in Kina, op een camping tussen de natuurliefhebbers en hippies. Een erg hoog gehalte aan fladderbroeken, dreadlocks of wilde haren, rondlopen op blote voeten, verloederde busjes hebben en heel veel ‘dude’ toevoegen aan hun zin. Zeker leuk om te zien en de gitaarklanken bij het kampvuur te horen. Met de ondergaande zon nog even over het strand gelopen, nog dichterbij onze camperplek dan in Papamoa. Nu maar op tijd naar bed, morgen 08:00 verzamelen bij de kajak!
28 december – Abel Tasman
Half 7 – opstaan, ontbijt en snel op weg naar The Sea Kajak Company. Onze begeleidster Pino (wie noemt z’n kind zo?!) is relaxed en na het nogal lang wachten op de anderen, kon de uitleg van start. Na een snelle uitleg en even oefenen aan de kust mogen we eindelijk het water op! We kiezen ervoor om niet om de eilanden te varen die voor de kust liggen, maar we volgen op het gemak de kustlijn. We meren halverwege aan op een bijna verlaten strandje en eten even wat. Het is – buiten de paar wolken – geweldig! We komen helaas geen waterdieren tegen, behalve een kleine krab, maar wat niet is kan later nog komen. Na 3.5 uur peddelen komen we aan bij The Mad Mile. Wind vol van voren, geen rotsen of eilanden die de golven breken en zelfs met mooi weer zijn de golven tussen 1 en 2 meter. Het klinkt klein, maar in een simpele kajak is dit al snel een goeie berg! Het was even flink een uur door peddelen, weer een ervaring rijker. De spierpijn viel overigens de volgende dag erg mee! Na deze mijl mogen we aanmeren in een heerlijke baai, waar de meeste dagjesmensen zich verzamelen. Daarna lopen we de laatste 4 uur terug door het mooie landschap langs de prachtige kust met goudgele stranden en helder blauw water. Tot ons geluk hebben we een camping in de buurt kunnen vinden (al was 32 dollar voor een plek wat aan de hoge kant). Om 9 uur zijn we in bed gaan liggen en nog voor half 10 lagen we te slapen, wat een actieve dag!
29 december – Golden Bay
Na een lange nacht is het snel inpakken en wegwezen. Via de bergpas rijden we in een korte minuten letterlijk de wolken in en na een goed anderhalf uur zijn we aan de andere kant van de bergen in de Golden Bay. We zoeken een rustige baai op, waar we onze eigen wandeling maken. Lekker langs het water uitwaaien, over rotsen klimmen en op een verlaten stukje rusten we even wat uit. Nu lijken we echt alleen op een eiland! Maar omdat het water weer aan het stijgen is gaan we snel terug, anders is het weer natte voetenwerk. We rijden verder de Golden Bay in richting Collingwood, maar slaan iets ervoor af naar een wandelroute: Pupu hydro walk. Klonk wel stoer, dus doen! Het blijkt een oude watercentrale te zijn, waarbij ze via een speciale waterscheiding, het water 3.2 km omleiden via een grote wildwaterbaan achtige bak. Hier was vroeger het goud te vinden, nu is het een geweldige route om te lopen. We maken een route van ruim 2 uur en besluiten daarna de Golden Bay en Abel Tasman achter ons te laten om, wat ik ‘even’ dacht te doen, naar de Pancake Rocks te rijden. Eer we weer bij Richmond waren was het een ruime 1.5 uur verder en onze planning zou zijn: nog 15 min rijden, eten bij een picknick plek en dan maar kijken hoe lang ik nog kon rijden. Toch maar weer aangepast. Na 5 minuten pikken we Nicolas op, een 26 jarige jongen uit Argentinië, die zijn werk bij de bank opgezegd heeft voor een lange reis. Goeie jongen, wilde zo ver als het kon mee. Een lifter in je auto zorgt voor de nodige gespreksstof, dus konden we weer een flink stuk doorrijden. Ruim een uur gereden tot Murchison en toen vond ik het welletjes. Hij vond het niet erg om de laatste 2 km naar het dorp of te lopen of door te liften, wij zoeken een plekje op de camping 2 km terug. Voor 30$ (en deze is het dik waard, want het is een mooie camping) zitten we wel duurder dan de 10$ die we berekend hadden, maar dat geeft niet. De afstand naar de andere camping was echt te ver. We kunnen hier mooi alles opladen, bijschrijven en plannen maken voor de komende dagen. Na snel eten zijn we weer op tijd naar bed gegaan, zodat we morgen meer tijd hebben voor alles!
30 december – Seals, pinguins and Pancake Rocks!
Het wekkertje stond op tijd, lekker douchen en ontbijten en weer snel op weg. De route naar Westport was nog wel een eindje, maar dan ook wel een saaie. Enige hoogtepunt was langs de route, was wel meteen het stoppen waard: De swing bridge, een grote touwbrug over de rivier heen. De rivier was tamelijk rustig, stond niet echt hoog, maar desalniettemin een goeie attractie om overheen te lopen. Mooi om te zien waren de foto’s in de receptie van 2 / 4 / 6 jaar geleden, waar hevige regen de rivier met een meter of 10 deed stijgen! Na een korte wandeling en nogmaals de brug zijn we onze route naar Westport voort gaan zetten. In Westport snel even de wifi opgezocht en meegekregen dat er bij het thuisfront veel, heel veel sneeuw is gevallen! Leuk om de sneeuwpoppen te zien. Wij genieten nog even door van de ruim 20 graden hier. Van Westport is het een kleine 15 minuten naar de zeehonden kolonie die op de rotsen leven, mooi om te zien dat er veel jonkies bij zijn. Helaas mis je op deze momenten een flinke toeter op je camera, omdat ze toch redelijk ver weg zitten om ze goed op de foto te krijgen, maar met het gewone oog prima te volgen hoe ze rond hupsen! Van de zeehondenkolonie door naar de Pancake Rocks, een niet al te grote afstand, maar wel een route die voor geen meter doorrijdt, want om de paar kilometer is het ene uitzichtpunt nog mooier dan de andere. Eenmaal bij de rocks is geen woord gelogen, het zijn net laagjes pannenkoeken en het is geweldig om te zien. Bonus voor ons zijn de pinguïns die we mogen zien (al vragen we ons af hoe ze zo hoog op de rotsen komen..). Daarnaast stond de wind goed en was het hoogtij, dus de blowholes spoten het water lekker de lucht in! Na de vele km’s van gisteren zijn we maar een klein stukje doorgereden na de rocks omdat het al ruim acht uur was. Zomaar een camping opgereden en het oude vrouwtje had nog een plekje voor ons. Nu weer energie bijtanken!
31 december – Greymounth
We weten nu weer dat we aan de westkust zitten, waarvan ze zeggen dat het bijna elke dag regent. Gisteren was het best een mooie dag. Vannacht is het flink gaan regenen en waaien. Dat voelde we wel in het kleine campertje aan de zee. Daardoor beide niet zo heel goed door kunnen slapen. We zijn doorgereden naar Greymounth om informatie in te winnen over de mogelijkheden bij de gletsjer. Dit is enorm prijzig, dus we besluiten om zelf een wandeling uit te zoeken voor morgen en overmorgen. In de ochtend heeft het hier nog een paar keer flink geplensd inclusief onweer! Daardoor hebben we besloten om lekker te gaan lunchen en alvast boodschappen te gaan doen. Gelukkig kennen ze hier wel buien en is het begin van de middag weer droog. We gaan nu rijden naar de DOC camping en kijken of we nog een leuke wandeling onderweg tegenkomen. Vanavond is het hier al nieuwjaar, maar gezien de afgelopen nachten gaan we 12 uur waarschijnlijk niet wakker halen. We hebben wel drank in geslagen, dus mochten we leuke campgenoten treffen kan het zo maar anders lopen. En anders vieren we het tegelijk met jullie met een lekkere lunch om 12 uur.